این آزمایش شامل بررسی میکروسکوپی کروموزوم های افراد و مرتب کردن آنها بر اساس ویژگی های خاص می باشد. به این ترتیب می توان تغییر در تعداد کروموزوم ها و یا تغییرات بزرگ ساختاری آنها را که با میکروسکوپ قابل شناسایی هستند تشخیص داد. در نوع اصلاح شده این آزمایش که کاریوتایپ با قدرت تفکیک بالا نام دارد می توان تغییرات کروموزومی کوچکتر را تشخیص داد. برای انجام این تست از فرد به میزان 5-10 میلی لیتر خون وریدی اخذ می شود. این آزمایش نیازی به ناشتایی نداشته و در تمام ساعات روز قابل انجام است. به طور معمول مدّت زمان لازم برای جوابدهی این تست در حدود 6 هفته است.
چه زمان انجام کاریوتایپ ضروری است؟
• در صورت وجود مشکلات ظاهری، نقائص عصبی، ابهام جنستی و عدم تشکیل غدد جنسی در نوزاد.
• وجود عقب ماندگی ذهنی و یا جسمی در کودک
• کوتاهی بیش از اندازه قد
• عدم بلوغ جنسی
• آمنوره یا دیسمنوره
• نازایی و ناباروری در مردان و زنان
• سقط های مکرّر
• وجود برخی سرطان ها
• در موارد مرده زایی انجام کاریوتایپ روی نمونه خون و یا فیبروبلاست های پوستی جنین توصیه می شود.

امروزه سرطان پستان و دهانه رحم یکی از مهمترین معضلاتی است که جامعه بانوان با آن مواجه می باشد. این بیماری ها اگر چه آسیب های شدیدی را به فرد درگیر و خانواده ها و در نهایت جامعه وارد می کنند اما در صورت آگاهی داشتن از اپیدمیولوژی بیماری، تشخیص زودهنگام و سپس انجام اقدامات پیشگیرانه و درمانی قادر خواهیم بود از بروز مشکل جلوگیری کنیم. بیش از ۴۰ نوع از ویروس HPV می توانند در زنان و مردان منجر به عفونت های تناسلی شوند.

HPV اصلی ترین عامل سرطان دهانه رحم می باشد. مکانیسم دقیق انتقال ویروس کمتر شناخته شده است اما ویروس عمدتا از طریق جنسی انتقال می یابد. برخی از انواع HPV باعث زگیل تناسلی می شوند و برخی دیگر موجب سرطانی شدن سلول ها می شوند. زگیل تناسلی می تواند کوچک یا بزرگ، برجسته یا مسطح و یا شبیه گل کلم باشد. انواع HPV که زگیل تناسلی ایجاد می کنند با انواع ایجاد کننده سرطان متفاوت هستند با این حال سرطان دهانه رحم بیش از ۹۹ درصد با HPV همراهی دارد که البته با غربالگری منظم و دوره ای قابل پیشگیری است.

خوشبختانه در کنار غربالگری، واکسیناسیون علیه HPV در سنین نوجوانی به کاهش سرطان ناشی از این ویروس کمک کرده است. با این حال پیشگیرانه ترین عوامل ابتلا به انواع HPV شامل غربالگری روتین، در کنار ارایه دستورالعمل های آموزشی است. بطور معمول آزمایشات سیتولوژی بخصوص پاپ اسمیر جهت بررسی HPV بکار گرفته می شود. ولی از نتایج سیتولوژی نمی توان برای تشخیص قطعی و شروع پروسه درمان بهره گرفت. پاپ اسمیر معمولا محدودیت هایی دارد که از مهمترین آن موارد مثبت کاذب در ۲۰-۳۰ درصد مواقع و تخریب سلول ها به علت مشکلات فنی حین آماده سازی اسلاید اشاره کرد.

لذا امروزه روش های مولکولی مبتنی بر هیبریداسیون و PCR در تشخیص قطعی و سریع انواع تیپ های ویروس کمک کننده هستند. در راستای سیاست های تشخیصی و درمانی در استان، آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک پزشکی رازی برنامه غربالگری و تشخیص HPV را بطور گسترده و با استفاده از روش حساس و پیشرفته Real-Time PCR در استان آغاز کرده است.

آزمایش پاپ یا پاپ اسمیر (Pap Smear)، آزمایش نمونه‌ های سلولی برداشته شده از قسمت گردن رحم در خانم ها است.

این آزمایش برای کشف سرطان یا عوارضی است که به سرطان تبدیل می شوند.

پاپ اسمیر بهترین وسیله برای شناسایی عوارض پیش‌ سرطانی و مخفی تومورهای کوچکی است که به سرطان گردن رحم منتهی می شوند.

اگر سرطان گردن رحم زود شناسایی شود، می ‌توان آن را درمان کرد.

پاپ اسمیر چگونه انجام می شود؟

پاپ اسمیر هنگام معاینه لگنی انجام می ‌شود. دکتر با وسیله‌ ای به نام اسپکولوم، دهانه دستگاه تناسلی را باز می کند تا بتواند گردن رحم را ببیند. بعد با یک نمونه‌گیر(اسپچولا) و یک برس کوچک، سلول ‌های گردن رحم را جمع ‌آوری می ‌کند.

این نمونه به برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می‌ شود.

این آزمایش دردناک نیست، اما معاینه لگنی ممکن است اندکی ناراحت کننده باشد.

نتایج پاپ اسمیر

پاپ اسمیر طبیعی، یعنی گردن رحم، طبیعی به نظر می رسد.

پاپ اسمیر غیرطبیعی، یعنی سلول‌ های بررسی شده، ظاهر طبیعی نداشته‌ اند. در این حالت، گاهی تکرار آزمایش لازم است.

اگر پاپ اسمیر مثبت باشد، ممکن است پزشک ‌تان آزمایش‌ های متفاوتی را برای ادامه بررسی خود تجویز کند، از جمله کولپوسکوپی(استفاده از یک میکروسکوپ مخصوص برای معاینه گردن رحم و واژن).

پاپ اسمیر گاهی نشان ‌دهنده عفونت هم هست، اما نمی‌ توان برای تشخیص بیماری ‌های آمیزشی به آن تکیه کرد و آزمایش‌ های اختصاصی لازم است.

پیش از انجام آزمایش پاپ، برای کسب نتایج دقیق ‌تر باید این کارها را انجام داد:

پرهیز از رابطه جنسی، شستشوی واژن و استفاده از کرم‌های واژینال 48 ساعت پیش از انجام آزمایش.

اگر در هنگام آزمایش، دچار عفونت بوده‌اید، یا تعداد سلول کافی در آزمایش اول به دست نیامده باشد، ممکن است تکرار آزمایش ضروری باشد.

از آنجایی که کاهش هورمون زنانه ی استروژن نیز می‌ تواند بر نتایج آزمایش پاپ اثر بگذارد، زنان یائسه نیاز به مصرف استروژن پیش از تکرار آزمایش دارند.

هر چند وقت یک بار پاپ اسمیر لازم است؟

قبلا توصیه می شد آزمایش پاپ اسمیر پس از اولین آمیزش جنسی، یا تا سن 21 سالگی (بسته به این که کدام زودتر اتفاق افتاده باشد)، هر سال باید انجام شود. همچنین در خانم های زیر 30 سال، انجام سالانه پاپ اسمیر توصیه می شد و در خانم های بالای 30 سال، با سه آزمایش طبیعی پاپ در سه سال متوالی و آزمایش منفی از لحاظ ویروس پاپیلومای انسانی (که با سرطان گردن رحم ارتباط دارد)، انجام هر دو تا سه سال آن تجویز می‌ شد. اما جدیدا توصیه می کنند در خانم های زیر 30 سال هر دو سال یک بار و در خانم های 30 سال به بالا، هر سه سال یک بار، پاپ اسمیر انجام شود.

طب هومئوپاتی شکلی از درمان جایگزین و مکمل است که از مقادیر بسیار اندک مواد طبیعی که در مقادیر زیاد باعث ایجاد بیماری می شود برای درمان همان بیماری بهره می برد. این شاخه از علم از قرن نوزدهم مورد استفاده قرار گرفته و با گذشت زمان نیز در میان برخی از افراد محبوبیت خود را حفظ نموده است. نکته جالب ماجرا این است که اولین مطالعات مرتبط با کاربرد این روش درمانی بر روی افراد داوطلب سالم انجام شده که بسیار شبیه ازمایش های بالینی امروزی است.

اگرچه با ظهور و پیدایش درمان های پیشرفته برای بیماری ها، از محبوبیت هومئوپاتی نیز کاسته شد اما هنوز هم بیش از ۲۰۰۰ ماده وجود دارد که در این روش درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.

خوب حالا سوال اینجاست که طب هومئوپاتی واقعا چیست؟ چگونه کار می کند؟ مطالعات انجام شده در مورد موثر بودنش چه می گویند؟ چگونه می توان این روش درمانی را با گزینه های درمانی معمول مقایسه کرد؟ ایا عوارض جانبی یا خطراتی در مورد هومئوپاتی گزارش شده است؟ در این مقاله قصد داریم پاسخ این سوالات را با هم مرور کنیم.

چه نظریه ای پشت طب هومئوپاتی وجود دارد؟
نظریه ای که پشت این روش درمانی وجود دارد بسیار ساده است. افرادی که از این علم پشتیبانی و حمایت می کنند بر این باورند که شبیه، شبیه را درمان می کند. این افراد معتقدند موادی که باعث ایجاد بیماری در یک فرد سالم می شود می تواند نشانه های آن را هم درمان کند .

طرفداران علم هومئوپاتی بیان می کنند که مقادیر اندک از ماده ای که باعث بیماری شده است می تواند بدن را تحریک کند و آن را به خود درمانی وادار نماید. اگرچه این موضوع به نظر عجیب و غیر منطقی می رسد اما این نظریه تا حدی شبیه نظریه واکسیناسیون است که در طب مدرن به کار می رود.

در واکسیناسیون نیز متخصصان بر این باورند که با وارد کردن مقادیر اندکی از میکروب های کشته شده یا غیر فعال شده به بدن می توان آن را در برابر توسعه بیماری محافظت کرد و از بروز بیماری در آینده پیشگیری نمود.